Tekst źródłowy strony Użytkowniczka:Kasia

[[Plik:Kasia.png|200px|thumb|right|Kasia :)))]]
<div style="background-color: Khaki;">[mailto:k.bialooka@gmail.com k.bialooka@gmail.com]



'''O tym dlaczego kabaret Hrabi jest moim ulubionym kabaretem.'''

Przypuszczam, że gdyby nie skecz pt. "Zamiana emocji", z którego piałam tydzień, i w którym Kamol spektakularnie i zwyczajnie dostał w ryj to dzisiaj nie wiedziałabym, że "ta pani z takim fajnym nosem" to Joanna Kołaczkowska, że "ten pan z najmilszą twarzą" to Tomasz Majer, "że ten gościu co podkłada klimat muzyczny" to Łukasz Pietsch, że "ten najprzystojniejszy" to Dariusz Kamys.
Po dokładnej analizie środowiska kabaretowego-przetrzepaniu wszystkich skeczy, stwierdziłam, że Hrabi najcelniej trafiają w moje poczucie humoru, a co ważne, bardzo podobają mi się zasady do jakich się stosują w działalności estradowej.
W kabarecie Hrabi podoba mi się to, że nie przyjmują każdych zaproszeń z TV w ciemno, że nie wychodzą z lodówki i nie ciekną z kranu.
Potrafią odpowiednio wykorzystać media.
Cholernie podoba mi się ich '''wyczucie ilości i taktu w występowaniu dla masy szerszej''' (w sumie powinnam powiedzieć cięższej) niż paręset osób w teatrze. Czyli znowu ta telewizja.
Upierdliwość jest najgorsza. I oni o tym wią.
'''Świeżość.''' O tak. Zawsze są ''"świezi"''. Poruszanie tematów ponadczasowych i uniwersalnych w czasie. Zero publicystyki (no może czasem w improwizacji chlapnie im się coś politycznego).
'''Populizmu nic.''' Trend? Nie ma!
W tym kabarecie nigdy nie znajdziecie tematu, który pojawił się niedawno.
W tej grupie mowa jest o rzeczach, które zawsze były i będą.
'''Pianista.'''
Sam fakt, że jest, powala.
Żywy pianista w kabarecie.
Niesamowita sprawa.
'''Bez dyskietki.''' Wiecie...Lopez się raczej nie zacina.
A dyskietka ma tę "wspaniałą funkcję".
'''Wciąganie na scenę.
'''
Ktoś z kabaretu schodzi ze sceny. Publika drży i patrzy w sufit.
O nie! Nie myślcie, że jak usiądziecie na same tyły, to Was nie dostrzegą!
Hrabiostwo i tak Was dopadnie!
Zaczynają sięgać coraz głębiej w chaszcze widowni.
Nie ma się czego oczywiście bać.
"Przecież wystarczy wejść na scenę i robić co każą".
Nie staniecie się powodem i obiektem do śmiechu, tylko sami będziecie się bawić i śmiać stojąc na scenie.
Hrabi potrafią zaopiekować się widzem.
Co cenię w tej opiece?
Osoba wciągnięta na scenę nie czuje się speszona, zestresowana. Fajny jest też motyw odprowadzania na miejsce i słowo "dziękuje" na koniec.
Po prostu bomba.
Swoją drogą to ciekawa chwila kiedy ktoś załamuje barierę sceny.
Momentalnie zmienia się relacja artysta-widz.
W teatrze ostatnio też schodziłam ze sceny. Robi się jakoś fajniej :D
Często spotykam się ze zjawiskiem porównywania Hrabi z Potem.
A kto kuna powiedział, że Hrabi ma na celu upodobnienie się do nieistniejącego już, o zgrozo, 10 lat kabaretu?
Gdzie to jest napisane?
Często słyszę: "a Hrabi, Hrabi znam...ale to nie to samo co Potem, Potem byli lepsi, ale Hrabi też niczego sobie".
Szlag mnie trafia.
PRAWDA! Ten sam autor tekstów, a więc styl pisarski ten sam.
Jednak to zupełnie inna grupa.
Czemu nikt nie powie: "A Ciachy znam...Ale to nie to samo co Potem."
"A Adin znam...."
Tyle co mam do powiedzenia o Hrabi.
Tzn. pewnie mam więcej, ale nie pamiętam.