Kabaret Olgi Lipińskiej: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 12:23, 26 kwi 2015

Kabaret Olgi Lipińskiej – najdłuższy cykl programów telewizyjnych Olgi Lipińskiej. Program był następcą poprzednich cykli autorki, m.in. Właśnie leci kabarecik (ostatni również nosił nazwę Kabaret Olgi Lipińskiej, znany jako Kurtyna w górę).

Premiera: lata 70. XX wieku.

Kabaret liczył ponad 100 wydań. Powstał decyzją prezesa TVP Andrzej Drawicza w 1990 roku, zakończony został w roku 2005 roku, wbrew woli autorki, za kadencji Jana Dworaka. Program ukazywał się pięć, sześć razy w roku, a od 2000 roku co miesiąc (z przerwą na wakacje) w TVP1. Trwał od trzydziestu paru do pięćdziesięciu minut. Program powrócił na antenę 11 czerwca 2010 roku, tym razem do TVP2.

Dialogi były przeplatane piosenkami nawiązującymi do polskiej literatury, a także tekstami współczesnymi.

W latach 1990–1994 poza samym Kabaretem w TVP ukazywał się program Piosenki z Kabaretu Olgi Lipińskiej. Pierwszym cyklem były rozmowy reżyserki ze znanymi postaciami życia kulturalnego Polski (m.in. Kazimierzem Kutzem, Jerzym Dudą-Graczem, Agnieszką Osiecką) przeplatane piosenkami oraz fragmentami dawnych programów, ukazujące się kilka razy do roku. W drugim cyklu (Teraz ja!) występowali sami aktorzy programu.

Skład

W programie występowali m.in. Barbara Wrzesińska (do 1991 roku), Krystyna Sienkiewicz, Izabella Olejnik, Hanna Śleszyńska, Iwona Biernacka, Irena Tyl, Grzegorz Wons, Marek Kondrat, Marek Siudym, Krzysztof Tyniec, Paweł Wawrzecki, Janusz Rewiński, Janusz Gajos, Wojciech Pokora, Czesław Majewski, Jan Tadeusz Stanisławski, Krzysztof Stroiński, Jacek Wójcicki. W późniejszych wydaniach gościli również aktorzy dawnych cykli kabaretowych Olgi Lipińskiej – Jan Kobuszewski i Piotr Fronczewski.

Strona artystyczna

Olga Lipińska czerpała z bogatego dorobku literatury polskiej XIX i XX wieku, m.in. ze Stanisława Witkiewicza, Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Stanisława Wyspiańskiego. Twórcą, z którym Olga Lipińska czuła się najbardziej związana, był Konstanty Ildefons Gałczyński. Jego autorstwa jest większość piosenek w Kabarecie (m.in. Do góry uszy, Skumbrie w tomacie, Zjeżdżanie endeków, Krucjata).

Z twórców współczesnych teksty do programu pisali Agnieszka Osiecka (Wariatka jeszcze tańczy..., Umarł Polak, umarł...), Andrzej Jarecki (Hop-siup, zwariowałem... – piosenka finałowa z lat 1990–1992), Wojciech Kejne (A pan Balcerowicz..., Jeśli nie teraz, to kiedy..., To była piękna katastrofa), Michał Błażejewski (Polska głupota, Ojżesz Ty Mojżesz, Europejski blues, Amen i Okay oraz większość finałów z lat 1992–1997), Marek Piechota (Nie musimy iść przez zboże, razem z Olgą Lipińską, Triolety o forsie), Włodzimierz Żukowski (Żeby nie..., Tango nędzoroba, Los caballeros degrengolada, Turkawka), Zdzisław Michał Kamiński (Don't worry, be happy!, Rerum natura, 'Zwyczajni-niezwyczajni), Wojciech Lipczyk (Ryngraf', Wszyscy dla wszystkich, Wolny najmita). Współautorką niektórych tekstów jest również sama Olga Lipińska (Daj se luz!, Nie musimy iść przez zboże..., Czerwony blask latarni..., W imieniu całego narodu...).

Autorzy muzyki: Włodzimierz Korcz, Ewa Kornecka, Antoni Kopff, Adam Sadowski, Jarosław Abramow-Newerly, Andrzej Korzyński, Ryszard Poznakowski (od 1995 roku do zakończenia emisji). Autorkami choreografii były Dorota Furman, a następnie Zofia Rudnicka, w międzyczasie również Małgorzata Potocka. Za scenografię odpowiedzialne były Iwona Wesoły i Tatiana Kwiatkowska, a za montaż (w początkowych latach) Ryszard Czopowik.

Cykle

W każdym programie było kilka minicykli. Najpopularniejszy i najbardziej charakterystyczny cykl to Chata rozśpiewana z rodziną Wściekliców i ich sąsiadami oraz kumami. Przez wiele lat ta część programu kończyła się wezwaniem: Idźcie przez zboże, we wsi Moskal stoi (autorką cytatu jest Olga Lipińska, w 1993 cytat został użyty jako refren jednej z piosenek).

Od 1993 roku, przez kilka lat, w Kabarecie był prowadzony przez Pawła Wawrzeckiego tok-szoł, który ośmieszał płytkość nowych programów telewizyjnych i ukazywał w krzywym zwierciadle próbujące dostosować się na siłę do "nowoczesności" społeczeństwo i "publisię".

Wybór programów z lat 1993–1996

Nasza chata z kraja – styczeń 1993
Wszystko już było... – luty 1993
Dajmy się zwariować – marzec 1993
Coś wesołego – kwiecień 1993
Ryba-brzana-kiełbik – lipiec 1993
Tok Szoł – październik 1993
I po balu – styczeń 1994
Będzie, jak być musi – marzec 1994
Wart pałac Paca – lipiec 1994
Biznesdocent i łowy – marzec 1995
Gdzie oczy poniosą – marzec 1995
Stare numery – czerwiec 1995
Kulig w strusich jajach – październik 1995
Obojga Narodów – styczeń 1996
Zmiana na lepsze – marzec 1996
Postmoderna i pokropek – czerwiec 1996
Wszystko co nasze – lipiec 1996